Ozon O₃ jest alotropową odmianą tlenu występującego we wszystkich stanach skupienia.

W stanie gazowym jest niebieskim gazem o charakterystycznym, ostrym zapachu przypominającym opary dwutlenku siarki i chloru. W naturze ozon O₃ powstaje podczas wyładowań elektrycznych w czasie burzy, a charakterystyczny zapach jest wynikiem obecności ozonu w powietrzu.

Ozon ma bardzo silne właściwości utleniające, co bezpośrednio wynika z jego potencjału oksydacyjno-redukcyjnego (2,07 V).

Okres połowicznego rozpadu ozonu w temperaturze pokojowej wynosi około 30 minut. Ozon występujący w wodzie o pH poniżej 7 nie powoduje reakcji chemicznej, a jedynie jego obecność w formie cząsteczkowej. Wzrost pH prowadzi do rozpadu związku do wysoko reaktywnych form, jakimi są wolne rodniki (np. rodnik hydroksylowy ◦OH ). Blisko połowa ozonu wprowadzonego do wody o pH 8 rozpada się w ciągu 10 minut do tlenu i produktów przejściowych,

Podstawowa metoda otrzymywania ozonu polega na zastosowaniu wyładowań elektrycznych (zwłaszcza tych cichych, koronowych, powierzchniowych) w urządzeniach zwanych ozonatorami lub generatorami ozonu z czystego tlenu dostarczanego z butli (stężenie ozonu na poziomie 6%) lub z odpowiednio przygotowanego powietrza (stężenie ozonu na poziomie 1-3%, ma np. zastosowanie w zakładach przetwórstwa spożywczego).

Ozon jest jednym z najskuteczniejszych znanych środków dezynfekcyjnych. Swoje bakteriobójcze działanie wykazuje w stężeniu 13µg/dm3.

Działanie biobójcze ozonu jest około 50 razy skuteczniejsze i 3000 razy szybsze niż chloru.

Progowym stężeniem działania ozonu jest wartość 1g/10m³ pomieszczenia.

Ozon charakteryzuje się szerokim spektrum działania i może zastąpić prawie wszystkie pozostałe zabiegi pod warunkiem, zachowania wymagań co do temperatury i wilgotności powietrza po dokonaniu specjalistycznych pomiarów przed zabiegiem.

Ozon w środowisku wodnym może reagować z różnymi substancjami wg dwóch współistniejących ze sobą mechanizmów. Pierwszy to bezpośrednie oddziaływanie ozonu cząsteczkowego, a drugi to reakcje pośrednie, gdzie występują wtórne produkty utlenienia (rodniki), powstałe z jego rozpadu w wodzie. W komórkach bakteryjnych pierwszym miejscem ataku są zewnętrzne struktury komórkowe. Ozon reaguje z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi zawartymi w lipidach błony komórkowej powodując rozpad cząsteczek nienasyconych kwasów tłuszczowych. Drugim miejscem ataku są składniki wewnętrzne komórek bakteryjnych.

Bardzo silne zdolności utleniające ozonu sprawiają, że na jego działanie podatne są:

Bakterie Gram-dodatnie (np. Listeria monocytogenes, Staphylococcus, Enterococcus faecelis), bakterie Gram-ujemne (np. Yersinia Enterocolitica, Pseudomonas aeruqinosa, Salmonella tphimurium, Escherichia coli), wirusy, drożdże(np. Candida parapsilosis, Candida tropicalis), spory (np.Bacillus cereus) oraz komórki wegetatywne.

Ozon jest gazem drażniącym, powoduje uszkodzenie błon biologicznych poprzez reakcje rodnikowe z ich składnikami. Pierwszymi objawami podrażnienia ozonem są kaszel, drapanie w gardle, senność i bóle głowy.

W ozonowaniu stosuje się rozrzut o zmiennym stężeniu spowodowany różną reakcją patogenów na ozon, dlatego ozonowanie pozostawmy specjalistom, którzy odpowiednio przeliczą i dobiorą dawkę ozonu, gdyż różnice wynikają z celu ozonowania:

• Deodoryzacja – likwidacja uciążliwych zapachów takich jak zapach dymów, spalin, dym papierosowy, zapach stęchlizny, zgnilizny, uryny z moczu, czy kadaweryny –rozpad białek natychmiast po zgonie, zapachów po chemii budowlanej itp.
• Dezodoryzacja – zabieg następujący po deodoryzacji uzupełnieniem którego jest odpowiednie nawonienie.
• Deakaryzacja – odgrzybianie, likwidacja pleśni i zarodników grzybów:
• Dezynfekcja – likwidacja bakterii, wirusów, roztoczy (alergenów i patogenów) oraz trudno usuwalnych zapachów typu uryna, kadaweryna, stęchlizna, spalenizna.
• Sterylizacja lub stabilizacja patogenów – w tym przypadku ozonowanie dotyczy laboratoriów naukowych, pomieszczeń szpitalnych czy zakładów pogrzebowych gdzie patogeny te ciągle narastają.

Deakaryzacja i dezynfekcja wnętrz i klimatyzacji samochodowej – Jak zadbać o prawidłowe działanie klimatyzacji w aucie?

Nieprzyjemny zapach odczuwany z nawiewów po włączeniu wentylatora powinien być dla kierowcy czytelnym sygnałem, że układ klimatyzacji wymaga czyszczenia. Należy więc pamiętać o wymianie wkładu filtra i uzupełnieniu środka chłodniczego. Rozwój bakterii i grzybów następuje w bardzo krótkim czasie, gdy w samochodzie panują wysokie różnice temperatur pomiędzy powietrzem na zewnątrz i wewnątrz. W przypadku zagrzybienia klimatyzacji samochodowej nieprzyjemny zapach to nie wszystko. Najgroźniejsze są jednak niewidoczne skutki jakie niesie ze sobą ekspozycja na grzyby, pleśnie, bakterie, alergeny i inne patogeny. Wszystkie te czynniki wektorowo wpływają na zmniejszenie odporności organizmu i przeziębienia. Musimy pamiętać, że zwykle przebywamy w samochodzie do kilku godzin dziennie co w tym przypadku nie jest obojętne dla naszego zdrowia. Wyższa temperatura w samochodzie oraz wdychanie zarodników grzybów wywołuje osłabienie układu krwionośnego i oddechowego co wpływa negatywnie na samopoczucie kierowcy, prowadząc do zmęczenia nie mówiąc pomijając poważniejszych skutków jak zachorowalność na choroby nowotworowe. To z kolei bezpośrednio przekłada się na obniżoną koncentrację i znacznie osłabia refleks. Dolegliwości te nasilają się w przypadku osób ciepiących na alergię.

Co zyskujemy z ozonowania samochodów:

• całkowitą likwidację grzybów i pleśni,
• likwidację wirusów, alergenów i innych patogenów,
• pozbycie się uciążliwych zapachów i odorów,
• zapach wnętrza ozonu – przyjemny świeży zapach jak po burzy.

Ozonowanie sposobem na odgrzybianie i dezynfekcję pomieszczeń mieszkalnych i biurowych.

• Najbardziej korzystne dla rozwoju bioaerozolu w pomieszczeniach warunki to:
• Dla roztoczy to wilgotność względna RH 60-80% i temperatura T 20° - 25°  C, ponadto warunki środowiskowe należy rozpatrywać łącznie i często stanowią one w całości pozytywny wynik dla rozwoju roztoczy, tak jak poniżej;
• Dla grzybów i pleśni: połączone warunki wysokiej wilgotności z brakiem właściwej wentylacji pomieszczenia, podłoże biologiczne -żywność, odpadki organiczne, tapety, kleje, materace, koce itp.
• Szczególnie sprzyjające rozwojowi grzybów, pleśni alergenów i innych patogenów ulegają pomieszczenia, budynki po zalaniu, przy niewłaściwej wentylacji budynków, wadliwej instalacji wodno-kanalizacyjnej, bogatym wyposażeniu pomieszczenia w sprzęty, na których może gromadzić się kurz, np. koce, dywany materace, liczne rośliny.